Χειρουργική – Εμφυτεύματα
Το οδοντικό εμφύτευμα είναι το τεχνητό ανάλογο της ρίζας του δοντιού και τοποθετείται χειρουργικά στο οστό της γνάθου, για να στηρίξει μια προσθετική εργασία, στεφάνη ή γέφυρα προς αποκατάσταση δοντιών που έχουμε χάσει ή που η παραμονή τους στο στόμα κρίνεται αδύνατη. Είναι κατασκευασμένο από καθαρό τιτάνιο, υλικό που χρησιμοποιούμε σε μεγάλη έκταση στην ορθοπεδική στις γνωστές μας λάμες και ως εκ τούτου είναι αποδεδειγμένα βιοσυμβατό και κλινικά ασφαλές. Κλειδί για την επιτυχία των εμφυτευμάτων πέρα από την χειρουργική ικανότητα του εμφυτευματολόγου και την ποιότητα του εμφυτεύματος είναι η σωστή μελέτη και επιλογή περιστατικού ως προς την απαραίτητη ύπαρξη οστού. Γι΄ αυτό πριν την πραγματοποίηση οποιασδήποτε επέμβασης, είναι απαραίτητη η πανοραμική ακτινογραφία και συχνά η αξονική τομογραφία γνάθου, που θα πιστοποιεί την ύπαρξη κατάλληλου οστικού υποστρώματος, για να υποδεχτεί το εμφύτευμα. Η διαδικασία της τοποθέτησης είναι απλή, γρήγορη και ανώδυνη και συντελείται σε μια συνεδρία με την χρήση τοπικής αναισθησίας. Πραγματοποιείται από εξειδικευμένο έμπειρο εμφυτευματολόγο με την χρήση επώνυμων, κορυφαίων εμφυτευμάτων και συχνά τοποθετούνται ράμματα στην περιοχή τα οποία αφαιρούνται σε 8 με 10 ημέρες. Η προσθετική μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε άμεσα , είτε σε δεύτερο χρόνο (3 με 4 μήνες μετά) ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες του ασθενή.
Πρόκειται για τη διαδικασία αναγέννησης του οστού των γνάθων χρησιμοποιώντας ειδική τεχνική ώστε να γίνει εφικτή η τοποθέτηση οδοντικών εμφυτευμάτων.
Συχνά στην παραπάνω διαδικασία απαιτείται η χρήση και τοποθέτηση μοσχεύματος με σκοπό η γνάθος του ασθενή να είναι σε θέση να υποδεχτεί το εμφύτευμα.
Είναι η χειρουργική τεχνική κατά την οποία γίνεται η ανύψωση των ιγμορείων για τη δημιουργία χώρου στην άνω γνάθο, για την τοποθέτηση οστικών μοσχευμάτων και τη δημιουργία του απαραίτητου οστικού υποστρώματος για την τοποθέτηση εμφυτευμάτων.
Πολλές φορές οι φρονιμίτες δεν εμφανίζονται καθόλου στο στόμα μετά την κανονική ηλικία ανατολής τους, αλλά παραμένουν θαμμένοι στο οστό της γνάθου οπότε και ονομάζονται έγκλειστοι. Σε άλλες πάλι περιπτώσεις ανατέλλει ένα τμήμα μόνο του φρονιμίτη ενώ το υπόλοιπο παραμένει θαμμένο στη γνάθο, οπότε και ονομάζονται ημιέγκλειστοι φρονιμίτες. Πολλές φορές οι φρονιμίτες λόγω της θέσης τους παρουσιάζουν προβλήματα είτε οι ίδιοι είτε τα ούλα που τους περιβάλλουν, ενώ δεν είναι σπάνιες και οι περιπτώσεις που δημιουργούν προβλήματα και σε διπλανά δόντια.
Μετά από σχολαστική μελέτη ειδικών ακτινογραφιών της περιοχής ο γιατρός προχωράει στην χειρουργική εξαγωγή. Η διαδικασία πραγματοποιείται όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, με σύγχρονες μεθόδους και με τη χρήση κατάλληλων υλικών ώστε να μην υπάρχει καθόλου πόνος.
Οι κύστες δημιουργούνται συχνά στην άνω ή την κάτω γνάθο και είναι γεμάτες υγρό. Συνήθως δεν παραμένουν στο αρχικό μέγεθος αλλά τείνουν να μεγαλώνουν, προκαλώντας ζημιά στο οστό. Μπορούν να δημιουργηθούν μόνες τους ή από ¨άρρωστα¨ δόντια. Η θεραπεία τους εξαρτάται κάθε φορά από τη μορφή που έχουν και από το χρονικό διάστημα που ο ασθενής τις ανακαλύπτει.
Η αφαίρεση γίνεται είτε με απλή ενδοδοντική θεραπεία, είτε με εξαγωγή του δοντιού αν είναι σε πολύ προχωρημένη μορφή.
Ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να γίνει αρχικά μια διάνοιξη του προσβεβλημένου δοντιού, με σκοπό την άμεση ανακούφιση του ασθενούς από τον πόνο. Στην συνέχεια θα πρέπει να απομακρυνθεί από το εσωτερικό του δοντιού ο κατεστραμμένος πολφός, να καθαριστεί προσεκτικά ο ριζικός ή οι ριζικοί σωλήνες (ανάλογα με το δόντι) και να σφραγιστεί ερμητικά ώστε να εμποδιστεί η εισαγωγή μικροβίων. Συνήθως η ενδοδοντική θεραπεία ολοκληρώνεται σε μια επίσκεψη, μόνο εάν η φλεγμονή έχει επεκταθεί πέρα του δοντιού γίνεται ένα προσωρινό σφράγισμα και λήψη αντιβιοτικών μέχρι να υποχωρήσει. Στην επόμενη επίσκεψη θα γίνει έμφραξη (σφράγισμα) και με τις κατάλληλες συνθήκες το απονευρωμένο δόντι να διατηρηθεί για πολλά χρόνια
